Śródmiąższowe choroby płuc postępują z czasem. Tempo rozwoju jest jednak bardzo indywidualne i zależy od wielu czynników, w tym:

• rodzaju zwłóknienia płuc,
• indywidualnych predyspozycji pacjenta.

U niektórych osób zwłóknienie płuc postępuje bardzo szybko, podczas gdy u innych ich stan pozostaje stabilny przez wiele lat, jeszcze u innych osób zmiany zachodzą w stałym tempie. Bez względu na aktywność choroby, ILD jest nieuleczalną chorobą płuc.

Postępujące zwłóknienie odczuwane jest przez pacjentów podobnie, bez względu na chorobę wyjściową. Zwiększanie obszaru blizn w płucach sprawia, że zmniejsza się obszar płuc umożliwiający dostarczanie tlenu do organizmu oraz utrudnia ich rozszerzanie uniemożliwiając głębokie wdechy. Tym samym spada poziom tlenu we krwi. Chory odczuwa oddychanie jako ciężką pracę, co prowadzi do:

• duszności,
• zadyszki,
• zmęczenia.

Charakterystyczne jest również pojawienie się suchego kaszlu, który nie ustępuje. Objawy te powodują pogorszenie jakości życia.^[1]

[1] Cottin V, Hirani NA, Hotchkin DL i wsp. Presentation, diagnosis and clinical course of the spectrum of progressive-fibrosing interstitial lung diseases. Eur Respir Rev 2018;27(150):pii:180076.